Gefluister
Heel lang was het zo dat over Valentin Tomberg vooral ‘gefluisterd’ werd. Om die naam hing iets onbestemds, er wás iets met de mens met die naam. Wanneer je er dan over door vroeg werd je eigenlijk niet veel wijzer. ‘Ruzie met Zeylmans’, ‘Tomberg was katholiek geworden’, ‘Tomberg beweerde…’
In antroposofische kringen buiten Nederland ging het er wat explicieter aan toe.
Daar verschenen artikelen en boeken waarin Tomberg door de spirituele gehaktmolen werd gedraaid, of juist heilig werd verklaard.
Toen wij in 2016 een eerste titel van Tomberg lieten verschijnen… was er niemand die daar iets over opmerkte. De vier offers van Christus verscheen - het vond gewoon zijn weg en er was geen haan die er naar kraaide. Vervolgens publiceerden we, in drie delen, Meditaties op de Grote Arcana van de Tarot en er klinkt geen enkele echo uit het verleden.
Is het verleden ‘verwerkt’, of vergeten?
In elk geval: recent verscheen Valentin Tomberg, van Harrie Salman. Daarin wordt het leven van Tomberg beschreven, inclusief zijn jaren in Nederland, en komt natuurlijk ook zijn werk aan bod. In deze biografie blijft Tomberg heel en wordt ook niet heilig verklaard. Het ‘gefluister’ uit het verleden maakt plaats voor de vraag naar Tombergs betekenis, naar zijn kracht en naar zijn zwakte.