Woorden schieten tekort

Voor een breder publiek nagenoeg onopgemerkt, werd in de periode van 2004 tot 2007 baanbrekend werk verricht in een van de duistere nisjes van 'antroposofisch Nederland', het tijdschrift Driegonaal.

Op het snijvlak van lexicografie en geesteswetenschap werd naarstig gewerkt aan de Aanvullende antroposofische Woordentolk. Deze Woordentolk had het in zich om uit te groeien tot een geesteskathedraal van de 21e eeuw.

Het heeft echter niet zo mogen zijn. Wie vanuit de geest wil werken roept haast noodzakelijk innerlijke en uiterlijke spanningen op. De gevolgen daarvan doorsneden het werk aan de Woordentolk abrupt en effectief.

Zo is deze geestesbouw weliswaar onvoltooid gebleven maar het fundament is gelegd en wordt hier nog eens gepresenteerd, toegelicht en in zijn historische context geplaatst. Deze uitgave is dan ook niets meer of minder dan een kiem die hopelijk toekomstig tot volle wasdom komt.

Een kleine proeve uit de inhoud:
Antrokot (niet te verwarren met 'antrocote')
1. Eenvoudig (wrak) optrekje voor bewoning door kluizenaar (zie: 'ansjoposoof') of door 'alternatief' gezin (zie: 'antroposooi').
2. Vlaams. Scheldnaam voor het 'Goetheanum'; kraam voor de verkoop van 'abgeeckte' friet.
Antronous
Frans woord voor 'antroposcene' (zie aldaar).
Antropasta
Mediterraan antroposofisch gerecht dat genuttigd wordt vóór een hoofdgerecht met (sojavrije) vleesvervangers (bijvoorbeeld een 'antrocote' of een 'soofpot') of visvervangers (bijvoorbeeld 'antrovis', 'antrovis-filet' of 'antrovistaart') (zie: ”Stoven met Steiner”) (zie ook: 'antropommodore').
Antropathosoof
1. Een gewoon te gekke antroposoof.
2. Iemand die duidelijk zwaar 'oversoofd' is